14 września 2021
Od 1 lipca 2021 roku weszły w życie znowelizowane przepisy Ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o dodatkach mieszkaniowych.
Zgodnie z nowymi przepisami dodatek mieszkaniowy przysługuje: najemcom albo podnajemcom lokali mieszkalnych, zamieszkującym w tych lokalach oraz osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, a także osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących ich własność i właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych, jak również innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszącym wydatki związane z jego zajmowaniem oraz osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo najem socjalny lokalu. Dodatek mieszkaniowy przyznawany jest na podstawie wniosku złożonego przez wyżej wymieniowe podmioty do wójta, burmistrza, prezydenta miasta, który w drodze decyzji administracyjnej przyznaje wnioskodawcy takie świadczenie lub też go odmawia. Na wydanie decyzji organ ma jeden miesiąc od dnia złożenia wniosku.
Na dodatek mieszkaniowy mogą liczyć osoby, których średni miesięczny dochód przypadający na jednego członka gospodarstwa domowego w okresie ostatnich trzech miesięcy przed złożeniem wniosku nie przekroczył: w przypadku gospodarstwa jednoosobowego 40% przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, obowiązującego w dniu złożenia wniosku, a w sytuacji gospodarstwa wieloosobowego 30% tego wynagrodzenia. Dodatkowo przy składaniu wniosku należy dołączyć wszelkie dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych kosztów związanych z utrzymaniem mieszkania. Okres, którego mają dotyczyć wspomniane wydatki to jeden miesiąc przed złożeniem wniosku. Do kosztów poniesionych w związku z eksploatacją mieszkania zaliczamy między innymi: czynsz, opłaty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na lokale mieszkalne w spółdzielni mieszkaniowej, opłaty za energię cieplną, wodę, ścieki, odpady i nieczystości ciekłe. Natomiast do wydatków zgodnie z ustawą nie zaliczamy na przykład: ubezpieczeń, podatku od nieruchomości, opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, opłat za gaz przewodowy, energię elektryczną, dostarczane do lokalu mieszkalnego (domu jednorodzinnego) na cele bytowe.
Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30%. W przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może ona przekroczyć: 35 m2 - dla 1 osoby, 40 m2 - dla 2 osób, 45 m2 - dla 3 osób, 55 m2 - dla 4 osób, 65 m2 - dla 5 osób, 70 m2 - dla 6 osób, a w razie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym większej liczby osób dla każdej kolejnej osoby zwiększa się normatywną powierzchnię tego lokalu o 5 m2.
Dodatek mieszkaniowy nie przysługuje osobom przebywającym w: domu pomocy społecznej, młodzieżowym ośrodku wychowawczym, schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, zakładzie karnym, szkole, w tym w szkole wojskowej - jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne całodobowe utrzymanie.
Dodatek mieszkaniowy jest przyznawany na okres 6 miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu złożenia wniosku. Dodatku mieszkaniowego nie przyznaje się, jeżeli jego kwota byłaby niższa niż 0,5% kwoty przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, obowiązującego w dniu wydania decyzji. To świadczenie jest wypłacane zarządcy budynku albo innej osobie uprawnionej do pobierania należności za mieszkanie, z góry do 10 dnia każdego miesiąca.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych, Dz.U.2019.2133 t.j.